صنعت نساجی در ویتنام

در سال های اخیر، اقتصاد ویتنام رشد نسبتا سریعی را حفظ کرده است.در سال 2021، اقتصاد این کشور به رشد 2.58 درصدی با تولید ناخالص داخلی 362.619 میلیارد دلار دست یافت.ویتنام اساساً از نظر سیاسی باثبات است و اقتصاد آن با نرخ متوسط ​​سالانه بیش از 7 درصد در حال رشد است.برای سال‌های متوالی، چین بزرگترین شریک تجاری، بزرگترین بازار واردات و دومین بازار صادراتی ویتنام بوده است و نقشی محوری در تجارت خارجی ویتنام بازی می‌کند.بر اساس آمار وزارت برنامه ریزی و سرمایه گذاری ویتنام، تا اکتبر 2021، چین در 3296 پروژه در ویتنام با ارزش کل توافقنامه 20.96 میلیارد دلار سرمایه گذاری کرده است که در بین کشورها و مناطقی که در ویتنام سرمایه گذاری کرده اند، رتبه هفتم را به خود اختصاص داده است.این سرمایه گذاری عمدتا بر روی صنایع تبدیلی و تولیدی، به ویژه الکترونیک، تلفن همراه، کامپیوتر، نساجی و پوشاک، ماشین آلات و تجهیزات و سایر صنایع متمرکز است.

وضعیت صنعت نساجی

در سال 2020، ویتنام از بنگلادش پیشی گرفت و دومین صادرکننده بزرگ منسوجات و پوشاک در جهان شد.در سال 2021، ارزش تولید صنعت نساجی ویتنام 52 میلیارد دلار و ارزش کل صادرات 39 میلیارد دلار بود که نسبت به سال قبل 11.2 درصد افزایش داشت.حدود 2 میلیون نفر در صنعت نساجی کشور شاغل هستند.در سال 2021، سهم بازار نساجی و پوشاک ویتنام با حدود 5.1٪ به رتبه دوم در جهان رسیده است.در حال حاضر، ویتنام دارای حدود 9.5 میلیون دوک و حدود 150000 سر چرخش هوا است.شرکت های خارجی حدود 60 درصد از کل کشور را تشکیل می دهند و تعداد بخش خصوصی در حدود 3:1 از ایالت بیشتر است.

ظرفیت تولید صنعت نساجی ویتنام عمدتاً در مناطق جنوبی، مرکزی و شمالی توزیع شده است، با شهر هوشی مین به عنوان مرکز در جنوب، که به استان های اطراف سرایت می کند.منطقه مرکزی، جایی که Da Nang و Hue واقع شده اند، حدود 10٪ را تشکیل می دهند.منطقه شمالی که نام دین، تایپینگ و هانوی در آن قرار دارند، 40 درصد را تشکیل می دهند.

گزارش شده است که تا 18 می 2022، 2787 پروژه سرمایه گذاری مستقیم خارجی در صنعت نساجی ویتنام با سرمایه ثبت شده 31.3 میلیارد دلار وجود دارد.طبق موافقتنامه ویتنام 108/ND-CP دولت، صنعت نساجی به عنوان یک منطقه سرمایه گذاری برای رفتار ترجیحی توسط دولت ویتنام درج شده است.

وضعیت تجهیزات نساجی

به دلیل «جهانی شدن» شرکت های نساجی چین، تجهیزات چینی حدود 42 درصد از بازار ماشین آلات نساجی ویتنام را به خود اختصاص داده است، در حالی که تجهیزات ژاپنی، هندی، سوئیسی و آلمانی به ترتیب حدود 17٪، 14٪، 13٪ و 7٪ را تشکیل می دهند. .با استفاده از 70 درصد تجهیزات کشور و بازده تولید پایین، دولت شرکت‌ها را به سمت خودکارسازی تجهیزات موجود هدایت می‌کند و سرمایه‌گذاری در ماشین‌های ریسندگی جدید را تشویق می‌کند.

در زمینه تجهیزات ریسندگی، برندهای ریدا، تروتزشلر، تویوتا و سایر برندها در بازار ویتنام محبوبیت داشته اند.دلیل تمایل شرکت ها به استفاده از آنها این است که می توانند کاستی های موجود در مدیریت و فناوری را جبران کرده و از کارایی تولید اطمینان حاصل کنند.با این حال، به دلیل هزینه بالای سرمایه‌گذاری تجهیزات و چرخه طولانی بازیابی سرمایه، شرکت‌های عمومی تنها در کارگاه‌های جداگانه سرمایه‌گذاری می‌کنند تا وسیله‌ای برای بهبود تصویر شرکت خود و بازتاب قدرت آنها باشد.محصولات Longwei هند در سال های اخیر نیز توجه بیشتر و بیشتر شرکت های نساجی محلی را به خود جلب کرده است.

تجهیزات چینی دارای سه مزیت در بازار ویتنام هستند: اول، قیمت پایین تجهیزات، هزینه نگهداری و تعمیرات.دوم، چرخه تحویل کوتاه است.سوم، چین و ویتنام مبادلات فرهنگی و تجاری نزدیکی دارند و بسیاری از کاربران علاقه بیشتری به محصولات چینی دارند.در همان زمان، چین و اروپا، ژاپن در مقایسه با کیفیت تجهیزات شکاف خاصی وجود دارد، به شدت به نصب و خدمات پس از فروش وابسته است، به دلیل تفاوت های منطقه ای و سطح کیفیت پرسنل خدمات ناهموار است، بر کیفیت خدمات تأثیر می گذارد. چپ در بازار ویتنامی "نیاز به تعمیر و نگهداری مکرر" تصور.